De eerste racemeters van 2015 op vaderlandse bodem begonnen prima op vrijdag 3 april waar een volledig CRT-circuitdag was geboekt. Johnny van Wanroij van JJ Suspension was voor de gelegenheid naar Assen gekomen met een gemodificeerde voorvork waar hij zijn laatste expertise in had verwerkt. Door de koude omstandigheden moest Renzo het tempo met extra beleid opvoeren, maar aan het eind van de dag was iedereen tevreden met de vorderingen die waren gemaakt.
Ook op de racedag was het koud, tijdens de eerste kwalificatietraining kwam de baantemperatuur maar amper boven de 5 graden uit. Met in het achterhoofd de verwachting dat de temperatuur in de tweede kwalificatie wat hoger zou zijn, en daarmee ook de grip, reed Renzo een beheerste en nette training met een 13e tijd in het grote veld met EK en ONK gastrijders.
Dat de temperatuur in de tweede kwalificatie met een graad of zeven er ook voor zorgde dat de mate van grip kritisch was bleek wel uit de talrijke valpartijen. Op het moment dat Renzo zich in een positie bevond dat hij wat vrij baan voor zich had om wat extra aan te zetten om een snelle ronde te rijden ging het mis tussen de bochten Mandeveen en Duikersloot. Bij het overschakelen van drie naar vier drukte hij waarschijnlijk het schakelpedaal niet duidelijk genoeg in waardoor de quikshifter, die er voor zorgt dat hij over kan schakelen zonder het gas af te sluiten of de koppeling hoeft te gebruiken, de motor in liet houden. Daardoor blokkeerde het achterwiel even en die raakte in een slip. Renzo probeerde die op te vangen maar toen ook het voorwiel weggleed ging hij onderuit. Rijder gelukkig okay, maar doordat de motor ook nog omklapte van de ene op de andere zijde was er flink wat schade.
Het tekent de ambitie en motivatie van Renzo dat hij direct begon met het organiseren van onderdelen die we zelf niet als reserve hadden. Door de vriendschappelijke sfeer naast de baan tussen de meeste coureurs was dat snel geregeld. Maar het moest ook gemonteerd worden. Het gemis van de door arbeidsverplichtingen afwezige John Broeren was goed voelbaar maar gelukkig was naast oa. sponsor Jan van Eck ook broer Jasper naar Assen gekomen en als Team Van Emmerik werd geprobeerd te motor weer op te lappen. Op het nippertje, toen Renzo met nog vuile handen zijn helm opzette en de laatste schroeven werden vastgedraaid, kon hij aan de opwarmronde beginnen. Vanaf een 14e plek had hij een redelijke start maar omdat ook de remmen waren gerepareerd deed hij in de eerste ronde wat voorzichtiger om te controleren of alles wel goed werkte. Een onrustige voorkant gaf aan dat die ook door de crash niet helemaal meer in orde was. Toch begon hij zich gestaag wat op te werken door het veld totdat een loslopende bout van de voetsteun ervoor zorgde dat hij het tempo moest laten zakken. Uiteindelijk haalde hij net de finishvlag op een, na aftrek van de gastrijders een 14e plek, dus toch wat puntjes verdiend.
Dat hij van geluk mocht spreken bleek na de race toen zijn linkerlaars onder de olie zat die lekte uit een klein haarscheurtje in het motorblok die we niet hadden opgemerkt. Als die olie op de achterband was gekomen had dat grote gevolgen kunnen hebben.
Bewondering was er voor Renzo dat hij ondanks de pech in de training zich strijdbaar toonde en dat hij de motivatie had om te laten zien dat hij beter kan als dat hij nu kon tonen.
Zijn goede lichamelijke conditie door de sportieve voorbereiding op dit seizoen kwam goed van pas want hij had de klappen tijdens de valpartij goed verwerkt.
Aan de motor is nog wel wat werk te doen maar Renzo gaat met de volle overtuiging dat het beter kan op naar de tweede race op zaterdag 9 mei.
Ook op de racedag was het koud, tijdens de eerste kwalificatietraining kwam de baantemperatuur maar amper boven de 5 graden uit. Met in het achterhoofd de verwachting dat de temperatuur in de tweede kwalificatie wat hoger zou zijn, en daarmee ook de grip, reed Renzo een beheerste en nette training met een 13e tijd in het grote veld met EK en ONK gastrijders.
Dat de temperatuur in de tweede kwalificatie met een graad of zeven er ook voor zorgde dat de mate van grip kritisch was bleek wel uit de talrijke valpartijen. Op het moment dat Renzo zich in een positie bevond dat hij wat vrij baan voor zich had om wat extra aan te zetten om een snelle ronde te rijden ging het mis tussen de bochten Mandeveen en Duikersloot. Bij het overschakelen van drie naar vier drukte hij waarschijnlijk het schakelpedaal niet duidelijk genoeg in waardoor de quikshifter, die er voor zorgt dat hij over kan schakelen zonder het gas af te sluiten of de koppeling hoeft te gebruiken, de motor in liet houden. Daardoor blokkeerde het achterwiel even en die raakte in een slip. Renzo probeerde die op te vangen maar toen ook het voorwiel weggleed ging hij onderuit. Rijder gelukkig okay, maar doordat de motor ook nog omklapte van de ene op de andere zijde was er flink wat schade.
Het tekent de ambitie en motivatie van Renzo dat hij direct begon met het organiseren van onderdelen die we zelf niet als reserve hadden. Door de vriendschappelijke sfeer naast de baan tussen de meeste coureurs was dat snel geregeld. Maar het moest ook gemonteerd worden. Het gemis van de door arbeidsverplichtingen afwezige John Broeren was goed voelbaar maar gelukkig was naast oa. sponsor Jan van Eck ook broer Jasper naar Assen gekomen en als Team Van Emmerik werd geprobeerd te motor weer op te lappen. Op het nippertje, toen Renzo met nog vuile handen zijn helm opzette en de laatste schroeven werden vastgedraaid, kon hij aan de opwarmronde beginnen. Vanaf een 14e plek had hij een redelijke start maar omdat ook de remmen waren gerepareerd deed hij in de eerste ronde wat voorzichtiger om te controleren of alles wel goed werkte. Een onrustige voorkant gaf aan dat die ook door de crash niet helemaal meer in orde was. Toch begon hij zich gestaag wat op te werken door het veld totdat een loslopende bout van de voetsteun ervoor zorgde dat hij het tempo moest laten zakken. Uiteindelijk haalde hij net de finishvlag op een, na aftrek van de gastrijders een 14e plek, dus toch wat puntjes verdiend.
Dat hij van geluk mocht spreken bleek na de race toen zijn linkerlaars onder de olie zat die lekte uit een klein haarscheurtje in het motorblok die we niet hadden opgemerkt. Als die olie op de achterband was gekomen had dat grote gevolgen kunnen hebben.Bewondering was er voor Renzo dat hij ondanks de pech in de training zich strijdbaar toonde en dat hij de motivatie had om te laten zien dat hij beter kan als dat hij nu kon tonen.
Zijn goede lichamelijke conditie door de sportieve voorbereiding op dit seizoen kwam goed van pas want hij had de klappen tijdens de valpartij goed verwerkt.
Aan de motor is nog wel wat werk te doen maar Renzo gaat met de volle overtuiging dat het beter kan op naar de tweede race op zaterdag 9 mei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten